Dag 28 en 29
Ons laatstehotel lag aan de Bay naast het vliegveld, en vanuit ons raam zagen we zo de vliegtuigen opstijgen en landen. Gelukkig hadden we goede dubbele ramen, met airco aan hoorde we ze bijna niet.
Het ontbijt bleek weer erg goed te zijn en ik heb nog 1x waffels voor ons gemaakt, die smaakte zalig als afscheid
Om 9am waren we uitgecheckd en binnen 10 minuten waren we bij Alamo waar we de auto voor 9.28am in moesten leveren. Wel een beetje vroeg voor onze vlucht, maar een uurtje langer de auto houden ging op minstens $ 43 komen, dus dan maar wat eerder op het vliegveld. Het inleveren ging allemaal vlot en nu konden we onze 4 stuks baggage en handbaggage naar de incheckbalie zeulen.. ‘Gelukkig' konden we voor $ 4 een karretje krijgen, en daar ontkwamen we deze keer niet aan. De baggage was perfekt, de 2 zwaarste zaten op 48 en 46 pound, dus onder de 50, dus geen probleem. Na een half uurtje waren we zonder problemen door de check heen en konden we nog 3 uur wachten. Helaas was er geen Starbucks achter de douane, maar we konden gelukkig wel ergens koffie krijgen, het was helaas niet echt lekker. (en alles belachelijk duur, maar dat is op bijna elk vliegveld hetzelfde...)
Er waren nagenoeg geen winkels, maar ik kon nog wel wat tijdschriften kopen. En daarna had ik tijd om hetvorige stukje te schrijven en toen het klaar was gingen we al boarden. We hadden goede plaatsen, wel achterin het vliegtuig, maar alleen 2 stoelen op onze rij. De terugvlucht was wel erg lang, bijna 13 uur, en weer geen eigen tv'tje, en slapen lukte ook niet lang. Maar ook aan deze vlucht kwam een eind en landde een halfuurtje later als gepland weer in Shanghai. Deze keer hadden we geen mazzel en stonden we achteraan de lange rij voor de douane. Voordeel was wel dat de koffers al op de band lagen en gelukkig alle 4. Wu stond al op ons te wachten en het was inmiddels een dag later zaterdag rond 6pm en al donker buiten, dat was wel vreemd. Maar na al die weken was het wel weer fijn om thuis te zijn en weer lekker in ons eigen bed te slapen
We hebben echt een fantastisch mooie reis gemaakt, hebben uren film, die Kor moet gaan bewerken, mooi werkje voor van de winter! En ik heb heel veel foto's, maar die moeten ook uitgezocht worden en dat zal ook wel wat tijd gaan kosten.
Maar die ga ik nog wel op het log of Picassa zetten, dus die komen nog.
We hebben in 4 weken in 15 verschillende hotels geslapen, de meeste boven onze verwachtingen, met af en toe een kleine tegenvaller, maar die bleek weer de meeste en beste tv kanalen te hebben.
We hebben totaal 4000 miles gereden, wat op zo'n 6400 km komt, maar de auto was geweldig en die zal vooral Kor wel erg gaan missen...
Vandaag dus het laatste stukje, maar als we weer wat leuks meemaken zien jullie het hier wel weer
Dag 26 en 27
Woensdagochtend weer op tijd ontbeten en na het uitchecken weer snel op pad gegaan. Bij het openen van de gordijnen hadden we al gezien dat er mist was, maar meestal trekt dat later dan weer op. Voor vandaag hadden we een hele mooie route op het programma staan waarbij we het grootste deel over de Hwy 1 zouden rijden die hier langs de kust loopt. Helaas trokken de wolken vandaag niet weg en bleven ze de hele dag en weg laag langs de kust hangen. Erg jammer voor de foto's, want dit is een van de mooiste kustwegen van Amerika. Als we hoger reden dan zaten we boven de wolken en dat was wel een erg apart gezicht, net zoals je uit een vliegtuig op de wolken neerkijkt. Onderweg hadden we verschillende uitzichtpunten, maar de meeste konden we dus overslaan. We kwamen langs een strandje wat vol lag met ‘elephant seals', een bepaald soort zeeleeuwen, die flink wat herrie maakte. Ze lagen op het zand in de zon en gooiden steeds met hun ‘flippers'(?) zand over zichzelf heen, erg leuk om te zien. Het was qua miles niet eens zo'n lange dag, 220 miles, maar door de smalle vaak bochtige weg hebben we toch ruim 7 uur over gedaan voor we bij Carmel in de buurt kwamen. Daar was het laatste stuk van onze rit over een erg mooie route, de 17-miles drive, wat een loop is. Carmel is het plaatsje waar Clint Eastwood nog eens burgermeester is geweest en hij schijnt daar ook ergens aan die weg te wonen. Er stond er trouwens vol met weer schitterende villas en binnenin lagen minstens 5 golfbanen. De beroemste ervan is Pebble Beach waar eerder dit jaar de' US open' werd gespeeld en daar zijn we even een kijkje gaan nemen. Inmiddels werd het al bijna donker en zijn we snel verder gegaan om ons hotel op te zoeken in Monterey.
Dat was weer een erg leuk hotel. Van de buitenkant zag het er wat vreemd uit, ze waren de ingang ook aan het verbouwen, maar eenmaal binnen was het leuk met mooie kamers. We hebben snel de spullen in de kamer gegooid, want ik zag dat ze een ‘wine & cheese' hadden tot 6.30pm. Hier had ik op het internet al over gelezen en voor een gratis glaasje wijn haasten we ons wel even, we hadden nog 10 minuten. Maar binnen zaten er nog meer mensen en behalve de wijn hadden ze crackers met plakjes kaas, heel erg leuk!
We waren moe van de lange rit en hebben maar een klein beetje rond om het hotel rondgekeken. We hadden weer mijn favoriete tv kanaal Home&Garden TV, dat gaan alleen maar over huizen. Het leukste is als ze huizen gaan kijken met mensen die ze gaan kopen, dat kanaal ga ik missen...
Donderdag was alweer onze laatste dag. We zijn eerst een stuk in het plaatsje gaan wandelen voor het ontbijt, wat erg leuk bleek te zijn bij daglicht. Na het uitchecken zijn we met de auto nog rond gaan rijden en hebben we een schitterend stuk weg aan de kust gereden. Vandaag waren de wolken gelukkig weggetrokken en heb ik nog een paar mooie foto's kunnen maken. Er stond vandaag maar een korte rit van 100 miles op het programma, en via de snelweg eerst bij de laatste outlet-mall van de vakantie gestopt. Inmiddels wist ik dat ik nog plek had, dus nieuwe gympen gekocht.
Hierna via de Hwy 101 richting San Francisco gereden. Hier kwamen we even na 2pm bij ons hotel aan dat vlak bij het vliegveld lag. Hier waren we in het begin al verschillende keren langs gereden, maar we hadden het hotel zelf nog niet gezien. Ze hadden gelukkig al een kamer, dus snel de spullen daar ingezet en Kor heeft ons ingecheckt voor onze vlucht. Hierna zijn we voor de laatste keer naar San Francisco gereden, wat toch wel onze favoriete stad is. Gelukkig wisten we de weg nog en zijn we nog een keer bij de Golden Gate Bridge gaan kijken en zijn we verder langs het water naar onze ‘eigen' parkeerplaats gereden
Onze Miep had ons weer via de snelste weg terug naar het hotel gebracht, waar ik nog een wat te doen had: inpakken. Gelukkig bleek het hotel bij navraag ergens een oude weegschaal te hebben staan, en die kon ik mooi gebruiken om de tassen te wegen. Ik wist al dat het gewicht geen probleem was, maar de verdeling is het moeilijkst, want de koffers mochten niet meer als 50 pond zijn (23 kg) per stuk zijn.Maar het is gelukt...
Dag 24 en 25 Hollywood en Santa Barbara
Maandag was het ‘Colombus Day', de viering dat Colombus in 1492'the Americas'ontdekte. Het was ons niet helemaal duidelijk of alles dicht zou zijn en scholen vrij zouden hebben, zodat het overal een stuk drukker zou zijn. Maar we zijn de dag weer rustig begonnen door na het ontbijt eerst koffie te gaan drinken in weer zo'n grote boekenzaak. We hadden vlak bij ons hotel een ‘Barnes & Nobles' gezien en daar zit hier een Starbucks in. We waren weer niet de enige en hadden de laatste tafel, ook hier was het weer een echte ontmoetingsplaats en door het gratis internet blijvenveel mensenlang zitten met hun laptop. We hoorde even later een hoop geklap op de open vide van de boven verdieping en er werd omgeroepen dat er een boek signering was boven. Het bleek om een boek te gaan die verfilmd is en de auteur en de actrice Mira Sorvino die er de hoofdrol in speelt waren daar aanwezig. Natuurlijk ben ik wel even boven gaan kijken, Ik ken haar wel van naam, maar zou haar op straat nooit hebben herkend... Dus maar even gegoogeld in welke films ze heeft gespeeld.
Je kan in die zaken dus koffie drinken en tegelijk alle boeken en tijdschriften lezen die ze hebben, daarna kan je ze gewoon weer terug leggen of echt even in een boek kijken of het wat is voor je het koopt. Kor had de Ipad meegenomen en kon met het internet daar mooi gelijk de tips in de magazines over Ipads bekijken.
De tijd vloog voorbij en we hebben daar wel 2 uur gezeten. Bij het afrekenen van wat boeken had Mr. Mastercard ook ineens ontdekt dat we in het buitenland zaten en besloot beide passen te blokkeren.
Hierna zijn we naar Hollywood gereden, waar we eerst de heuvels in zijn gereden en dicht onder het Hollywood Sign zijn geweest om het van dichtbij te bekijken en wat foto's te maken. Natuurlijk een mooie omgeving met dure huizen!
Hierna naar Hollywood Boulevard gereden en de auto geparkeerd in de parkeergarage van een nieuwe mall. Via google gevonden dat dit de beste en goedkoopste plek was om daar te parkeren. Hier hebben we rondgelopen, bij het ‘Man's Chinese Theater' gekeken, wat al een oud (inmiddels ook gerenoveerd zagen we) theater is. Ze waren er dranghekken neer aan het zetten en de rode loper lag al uit. Ook waren ze de camera's al op aan het stellen en aan de overkant van de weg stonden al aardig wat mensen te wachten achter de dranghekken daar. Het bleek dat er die avond de premiere zou zijn van de film ‘Red' met in de hoofdrollen Bruce Willis, Morgan Freeman en Helen Mirren. Maar wij hadden geen zin in die drukte en zijn over de ‘Walk of Fame' gelopen, waar alle ‘sterren' van de sterrenin de grond liggen
Hierna hadden we Hollywood wel weer gezien en zijn we terug richting ons hotel gereden Ook vandaag was het weer erg druk op de weg en wisten we nog steeds niet hoe het nou precies zat met deze ‘holiday'...
‘s Avonds terug in het hotel heb ik alvast alle gekochten spullen in de meegebrachtte en nieuw gekochte extra tas ingepakt. Ja, hoe zwaar was dat nou? Het bleek dat de enige weegschaal in het hotel in de gym stond, dus daar met de tassen heen gegaan en het bleek voor het eerst mee te vallen, we hebben nog gewicht over om nog wat te gaan shoppen
Dinsdag ochtend hebben we nog een keer van het lekkere ontbijt gegeten en na het uitchecken stond een bezoek aan het nabij gelegen plaatsje Simi Valley op het programma. We hadden gelezen dat hier de ‘Ronald Reagan Presidential Library' is.
( http://www.reaganlibrary.com/ )
Voor de laatste 13 Presidenten hebben ze een‘library' gemaakt in hun thuis staat, waar documenten , giften van staatshoofden enz permanent tentoongesteld worden. Het leuke was dat er een replica was van de ‘oval office' hoe het er ten tijden van Ronald Reagan uitzag. Ook stond er een stuk van de ‘Berlijnse Muur' in de tuin, waar hij ook begraven ligt. Helaas werd een deel van de Library gerenoveerd en was gesloten, maar wat we het leukste vonden was dat het vorige presidentiele vliegtuig, de Airforce One, daar in een speciale hangar stond en je er doorheen mocht lopen en uitleg over alles kreeg. Ook stond er achter de shop een minireplica van ‘the white house' gemaakt door een familie die er 40 jaar (!) over heeft gedaan, maar het is een echt kunstwerk!
Na het bezoek was het inmiddels al vroeg in de middag en zijn we snel verder gereden om via de kustplaats Ventura naar Santa Barbara te rijden. Vandaag was het maar een korte rijdag en na het inchecken in ons hotel hadden we ook nog tijd om uitgebreid in het plaatsje rond te kijken. Deze plaats is ook weer mooi met veel dure huizen (Oprah heeft hier ook een huis!)in de heuvels en aan het water. Er is een pier waar we op gelopen hebben en erna zijn we naar de hoofdstraat van het plaatsje geweest. Een deel van de straat was afgesloten voor een groente markt, noemen ze hier een ‘farmers market'. Hier hebben op het terras van een erg leuk mexicaans restaurantje onder een terraswarmergezeten waar ze een goede happy hour deal hadden met lekker eten en margarita's
Dag 23 Malibu, Venice en Beverly Hills
10-10-10
Zondag was het weer een dag om rustig aan te doen.
We hadden hier weer een super ontbijt met een perfekte waffel, ik ga er steeds beter in worden om die dingen te maken
We hebben eerst een beetje rondgereden vlakbij het hotel en ik had een mooie weg op de kaart gezien om over de Santa Monica Mountains van de Hwy 101 naar de 1 te rijden die langs de kust loopt. Het bleek tijdens de rit inderdaad een erg mooie rit te zijn van zo'n 20 minuten. Bij de kust aangekomen zijn we richting de stad dus naar het zuiden gereden. Hier staan bij Malibu allemaal huizen direkt op het strand. Ze staan op houten palen en hebben ook allemaal terrassen erboven met schitterend uitzicht. Er wonen hier veel bekende sterren, en in elk geval andere rijke mensen, want ze zijn allemaal erg duur.
In Malibu zelf was het overal druk, veel mensen gingen al lunchen en parkeerplaatsen waren of al vol of je moest er per dag voor betalen, zo rond de $ 10-12. Te veel dus om zomaar even rond te kijken, en ook geen Starbucks in zicht, dus wij zijn verder gereden.
We kwamen dichter bij de Santa Monica pier waar we heen wilden en overal waren wel parkeerplaatsen langs het strand a $ 8 per entry. We namen geen risiko en parkeerde al iets ervoor, want de andere kant van de weg stond helemaal vast, dus even keren en terug was er niet bij. Het was een lekkere wandeling langs het strand waar je oa fietsen kon huren en iedereen aan het wandelen, joggen of fietsen was. Het was vrij warm en er werd nog veel gezwommen en gesurfd.
De Santa Monica pier is al 100 jaar oud en begin jaren 90 helemaal gerenoveerd. Er is een klein pretpark op voor kinderen en verschillende restaurants. Ook waren er veel streetperformers en weer zat mensen om te bekijken.
Ook hier valt het ons weer op hoeveel mensen er hier helemaal vol met tattoos zitten, vooral degene waarvan de rug en armen ook helemaal vol zitten (helemaal vol op armen heet een ‘sleeve' = mouw) We hebben overal veel mensen met veel zichtbare tattoos gezien, maar degene op armen , nek, gezicht en borsten vallen natuurlijk helemaal op. Er zijn ook verschillende magazines hierover en wij kijken wel eens naar tv series als 'LA Ink'.. Je ziet het natuurlijk in Europa ook, maar hier zijn het echt heel veel jonge mensen die het hebben, ookinnette office kledingenmoeders achter de kinderwagenen ook veel meer oudere met ( wel kleindere) tattoos. Vele hebben echt kunstwerken op hun lijf, maar ja, hoe ziet dat er over een tiental jaren uit...
Na de pier zijn we over de loopbrug naar het centrum gelopen, waar een shoppingcenter was en erachter vele leuke winkelstraatjes. Daar hebben we wat rondgekeken en ook hier was het weer erg druk en vol met streetperformers. De muziek van de ene liep over in de volgende..
Weer langzaam naar de auto gelopen en verder gereden over de 101, nu richting Venice. Ineens hield onze weg op en probeerde we via kleine straatjes zoveel mogenlijk langs het water te blijven rijden.
Ja, en dan zien we eindelijk een beroemdheid
Terwijl we in een klein straatje rijden zien we ineens David Beckham, met muts op, met zijn 3 zoontjes naast ons op het trottior ons tegemoet rijden. Ik zit heel de tijd stukken te filmen vanuit de auto en dan heb ik hem net niet aan staan.... Maar hij was het echt, we zeiden het allebei toen we hem voorbij waren. Ze waren wel een stukje van huis, want dat schijnt in Beverly Hills te staan.
Bij Venice aangekomen waren er weinig parkeerplaatsen bij het strand, maar een stukje verder vonden we een plek in de straat met een meter en voor $ 2 konden we 2 uur de plaats bekijken. Ook hier weer rondgelopen, en even een ijsje gegeten.Ja, ook hier zat weer eenColdstone, we raken verwend engeven niet meer om ander ijs
Hierna hebben we nog wat rondgereden in Beverly Hills, over de beroemde en dure winkelstraat Rodeo Drive, Sunset Boulevard en door de mooie wijk Bel Air. Hier staan allemaal grote mooie huizen, maar logisch meestal achter een muur of hoge heg.
Hiervandaan zijn we over de snelweg weer terug gereden richting ons hotel en het laatste stuk parallel met de snelweg gereden, want daar zaten allemaal winkels en restaurants. Hier vonden we een echte Amerikaanse BBQ zaak, die erge lekkere spareribs had... De porties waren zo groot dat we de rest in een ‘doggy bag' mee hebben gekregen. Nou we hebben een koelkast en magnetron....
Dag 20, 21, 22 San Diego naar Anaheim, Disney, en weer verder
Donderdagochtend konden we rustig aan doen, en na het ontbijt en het uitchecken zijn we op weg gegaan naar onze volgende bestemming. Dat is Anaheim bij Los Angeles en dat is maar een goede 2 uur rijden. We hebben zoveel mogenlijk over leuke kleine wegen gereden en onderweg rondgekeken maaardat betekent wel dat we Miep uit moeten zetten, want die wil ons overal maar de snelweg op hebben...
In de middag bij ons volgende hotel midden in Anaheim aangekomen. Dat is een van de wijken van Los Angeles en waar ook Disneyland in ligt. Het is echt een deel van een grote stad en LA staat er niet om bekend om een mooie of leuke stad te zijn. Het is heel erg uitgestrekt en het duurt wel 1,5 uur voor je er van noord naar zuid door bent gereden, zonder ook een echt mooicentrum. Ons hotel blijkt iets ouder te zijn, maar ziet er op het eerste oog wel leuk uit met zelfs een keukenhoek. Helaasheeft het eengrote schuifpui van enkel glas en alle straat geluiden (politie sirenes en autoalarm..) hoor je wel erg duidelijk binnen. Het hotel en de kamers zijn in Mexicaanse stijl en zien er gezellig uit. Wij zijn nog een stukje de buurt gaan verkennen. In de wijk ligt behalve Disney nog een attraktie park, Knotts Berry Farm, ooit begonnen als een Berry Farm. Hier dachten we wel leuke winkels en restaurants in de buurt te vinden, maar eigenlijk geen winkels. Wel restaurants en daar ontdekte we weer een Sizzler, waar je voor $10 een lekkere kipcordonblue kon bestellen en dan kreeg je het ‘salade buffet' er bij. Alle grote bekers limonade worden weer bijgevuld als ze bijna leeg zijn, dus een goede deal en nog lekker ook
Vrijdagochtend hoefden we niet heel vroeg op, maar waren we toch al om 7am wakker. Disney opende zijn eerste park hier in Anaheim, Disneyland en daar zijn we vorige keer heen geweest. Net als in Parijs en Japan hebben ze hier ook nog een 2e park geopend ‘Disney's California adventure park' en dat stond voor vandaag op het programma. Dit ging pas om 10am open, dus we hadden nog tijd om eerst langs Starbucks te gaan. Het park was wel erg dichtbij en ondanks dat we alles op ons gemak hadden gedaan waren we al om 9 uur in de parkeergarage. Die bleek voor beide parken te zijn, a $ 15 per dag... De eerste keer kostte het nog een nette $ 6, maar zoals alles hier is dit ook een stuk duurder geworden. Met een treintje wordt iedereen naar een groot plein gereden, waar links de ingang voor het Disney park is en rechts voor het California park. Om de hoek ligt ook nog het Down Town Disney met shops en veel restaurants waar iedereen heen kan. Wij mochten al eerder naar binnen, maar zoals overal wordt je na een paar honderd meter allemaal tegen gehouden tot het park open gaat. Na een officiele opening loopt iedereen zo snel mogenlijk naar de populairste attrakties, of om er gelijk in te gaan of om een ‘fast-pass' te halen waar je dan om een bepaalde latere tijd naar binnen mag zonder in de lange wachtrij te hoeven staan. Wij hadden fastpassen gehaald voor ‘Soarin' waar je zweeft over delen van California, erg leuk, want bij veel dingen waren we net geweest! Hierna gelijk doorgelopen naar een voor ons nieuwe rollercoaster, de California Screamin. Hier stond nog geen langerij en duurde de rij maar 10 minuten. Nou en geschreeuwd werd er hoor, erg spectaculair, want je werd afgeschoten, het ging erg snel en er zat nog een ‘loop' in ook. Ik ben er later in de middag nog 2x in geweest met een fast-pass. Kor had het wel gezien, dus ik mocht zijn kaartje hebben
Klinkt het niet geweldig? Nou het is het wel hoor, dat vind zelfs Kor! Oke, die was nu inmiddels wel misselijk en had al die dingen wel gezien voor vandaag. Het park bleek niet zo groot te zijn en we hebben het al met al een paar keer rond gelopen en alles bekeken. Qua grootte vonden we het wat tegenvallen, er was nog aardig wat in aanbouwen we hebben toch genoeg vergelijking, dit was het enige park wat we nog niet hadden gezien ter wereld... Maar wel erg leuk dat we alles konden verstaan dit keer, in Japan natuurlijk niet en dat is toch minder leuk. Ook merkte we dat de winkels hier en in Azie andere spullen hebben, op de markt van het land afgestemd.
Om 7pm hadden we echt alles gezien maar hadden we geen zin meer om op de avond shows te wachten en waren we ook wel moe. We hebben nog een rondje over Down Town Disney gelopen, maar voor de restaurants daar stonden giga rijen, en daar hadden we geen zin in om daar voor, en dan voor het eten ook, zo lang te wachten. Dus zijn we richting ons hotel gereden waar we de avond ervoor een ‘Fuddrucker' (leuke naam he..) hamburgerrestaurant hadden ontdekt. Die konden we nog uithet Midden Oostenen daar kan je zelf je hamburger bouwen. Ook hier was het erg druk, maar kon je in elk geval wel zitten, want na al het lopen waren we wel moe...
Nou, afgelopen nacht beviel het hotel wat minder, we werden de hele nacht wakker van mensen op de gang... We hadden alles in deze omgeving toch al gezien, dus besloten om naar een ander hotel te gaan aan de andere kant van de stad. Kor had al snel een van zijn favorieten ketens opgezocht, een Hampton Inn in Thousand Oaks, vlak bij Malibu, dus in een mooie wijk tussen bergen en groen.
Snel alles ingepakt en ontbeten, want ze wilde ons er al om 10 uur uit hebben. Geen probleem voor ons (lees mij.
Na het uitchecken om 10 uur dus op weg en eerst stond 'coffee bij Borders' op het programma. We hadden een grote Mall opgezocht 10 mijl de ‘verkeerde' kant op, naar het zuiden, maar dat is geen afstand hier in de US. Erna zijn we nog in deze omgeving gebleven, want er stond nog wat meer shoppen op het programma en deze zaken zaten in een andere grote Mall er vlakbij. Kor is hier eindelijk ook naar de kapper geweest bij ‘Super cuts' waar hij in de US altijd heen ga. Ze zitten in een mall en je kan er zonder afspraak naar binnen lopen. Voor $ 16 + 4 fooi dus weer netjes geknipt. Hier ook een broodje op voor lunch en onze 4e tas gekocht bij de Target (eindelijk voor alle losse spullen..) en daarna weer de snelweg op richting het Noorden.
Hier hebben we aardig lang over gedaan, want ondanks dat het zaterdag was, hebben we bijna de hele weg wel file gehad en dat schoot niet echt op. Maar we moesten door LA en dat is dus zo'n grote stad, daar rij je niet even omheen...
Maar rond 5pm waren we bij ons hotel en dat bleek zoals de naam al zegt in een mooie en bosrijke omgeving te liggen. Het hotel (van dezelfde keten als ons hotel in Ridgecrest, en van de Hilton groep) zag er ook weer nieuw uit en ziet er van binnen erg mooi uit. We hebben een mooie ruime kamer met een bank, en het bed ligt ook weer erg lekker.
Hier vlakbij blijkt een grote mall te zitten met een foodcourt waar Kor zijn favoriete ‘Panda Express' ook weer op zit. Eerst even een rondje door de erg mooie mall gelopen, maar niks meer gekocht, want ik moet nu inmiddels wel aan het gewicht van onze baggage gaan denken...
Dag 19 San Diego
Woensdagochtend eerst met hulp van Kor 3 draaien was naar de wasruimte gebracht en in de wasmachines gedaan. Ondertussen konden wij mooi ontbijten en dat bleek ook geweldig te zijn! Er was ruime keuze en er stonden zelfs 2 waffelmakers, maar dat bleek wel nodig want het was er behoorlijk druk. Ondertussen waren de wasmachines klaar en kon het in de drogers. Helaas was de ene draai niet droog, dus vanavond nog maar even erin, want wij waren inmiddels klaar om op pad te gaan.
Voor vandaag stond een bezoek aan de San Diego Zoo op het programma. Die staat bekend als een van de beste Zoo's ter wereld, dus we waren benieuwd. De Zoo is onderdeel van een groot park, het Balbao park, wat net buiten het centrum ligt, maar wel in de stad. Hierdoor is de ruimte natuurlijk wat beperkt. De Zoo is mooi aangelegd met veel groen en bomen en mooie paden. Het is vrij heuvelachtig, maar daarhebben ze aan gedacht, er rijden open ‘sightseeing' bussen rond waar je een hele tour mee kan maken of er zijn bussen waar je een paar haltes mee kan rijden. Ook is er een kabelbaan van de voor naar de achterkant van het park.
Het eerste wat ons opviel terwijl we al zo'n 10 minuten rondliepen was dat we nog geen beest hadden gezien
En we hadden mazzel, er was een grote in het eerste hok, die zat lekker te eten van bamboe takken. In het volgende hok bleek een moeder te zitten met een kleintje. Naast het publiek die stond te kijken zat een dame met een microfoon te praten en beschrijven wat er in het hok gebeurde. Ze probeerde ze te laten bewegen door bepaalde geluiden te maken waar ze normaal op reageren, maar vandaag gebeurde er niks. Toch een paar erg leuke foto's gemaakt! Maar niet te lang blijven hangen, want we hebben dit jaar al zoveel panda's gezien in Shanghai en Chengdu. Dus daar heb ik al honderden foto's van... Gelukkig liep even verder de enige kameel die er stond ook net weg, maar daar heb ik geloof ik wel 1000 foto's van uit Dubai
Ze hadden hele mooie paden aangelegd, maar toch vonden we het aantal dieren tegenvallen. Ook hadden we meer ‘open' hokken verwacht. Bij de opzet van de dierentuin bleek je lopend weinig mooie foto's te kunnen maken door het gaas of draad wat ervoor zat, eigenlijk alleen van boven uit de bussen was het goed te zien.
Nou vergelijken we alle Zoo's wel met die van Singapore, waar we zo vaak geweest zijn en altijd de allermooiste vonden. Nu nog steeds, want die hebben zo'n mooi open concept, daar hebben ze de ruimte om veel hokken ‘open' te maken(zonder hek of gaas, maar met een diepe greppel)en lopen de apen gewoon overal rond. Maar dat kan natuurlijk niet midden in de stad, dat snappen wij ook wel. Maar alles werd weer goed gemaakt bij mijn andere favoriete beer soort, ze hebben er namelijk ook Koalaberen
Natuurlijk nog een magneet gekocht en toen weer verder om meer van de stad te bekijken. We zijn eerst naar het zuiden gereden. Daar kom je over een lange brug bij een soort schiereiland waar het mooie Coronado Hotel staat, decor voor de klassieke film ‘some like it hot' met Marilyn Monroe. Hier de weg naar het zuiden gevolgd, waar stranden zijn. Hier vlogen continue helicopters rond, want zo'n 5 mijl van waar we waren was de grens naar Mexico en heel veel Mexicanen proberen in deze buurt de grens over te steken. Wij zijn vorige keer de grens over geweest naar de grote plaats Tijuana die daar ligt en vonden er niet veel aan. Nu dus weer via land terug gereden naar de stad en hier het centrum bekeken. In het oude ‘Gaslamp Quarter' staan mooie gerenoveerde huizen en zijn vele bars en restaurants.
Wij zijn op tijd weer naar het hotel terug gegaan, want gisteren bij het inchecken hoorde we dat ze ‘s avonds een ‘welcome home' borrel hadden. Dit blijkt van maandag t/m donderdag te zijn, en hier hadden ze fris, wijn en light beer van de tap wat je allemaal zo kon pakken. Ook hebben ze een salade buffet en elke avond een andere warme snack. Deze avond was het ‘chicken enchilada's'. Die waren erg lekker en er was van alles bij om erover heen te doen. Logisch, ook hier was het weer erg druk, alle bewoners kwamen wel langs om wat te eten of mee naar de kamer te nemen, dat mocht ook, alleen geen alcohol. Het werd constant aangevuld, dus er was genoeg voor iedereen. Nou, wij vonden het meer als een snack en hadden inmiddels genoeg voor ons avond eten!
Dag 17 en 18 Palm Springs en San Diego
We hadden maandagochtend alweer de wekker vroeg staan want we hadden een lange rit voor de boeg. Na het uitchecken eerst even snel wat bij Mc ontbeten en gelijk op pad. Het eerste stuk ging nog over een provinciale weg en bij het wegrijden vanaf de Mc zagen we dat we net de grote groep met motoren voor waren. Pff dat was mazzel, want we wisten dat ze dezelfde kant als wij opgingen. Bij de afslag naar de snelweg bij het plaatsje Williams is namelijk nog een stuk van dehistorische 'Route 66'. Daar wilde wij ook even kijken, maar als Harley rijder moet je daar natuurlijk over gereden hebben!
Wij gingen hierna snel de snelweg op, de interstate 40, en hier hoopten we eindelijk na dagen weer eens een Starbucks tegen te komen, maar helaas onze Miep kon hem niet vinden, dus hebben we maar koffie bij een gasstation gehaald, automaten koffie, maar wel lekkere cappucino.
We hadden trouwens de hele ochtend al flink donkere wolken, zagen omweers flitsen en kregen nog een buitje om het stof van de auto te spoelen. Maar het vervelende was de harde wind die we de hele dag hadden, echt flinke rukwinden. Dat was erg vermoeiend rijden voor Kor, ook omdat de auto's voor ons en vooral de vrachtwagens er flink last van hadden en wat slingerde. We reden de hele weg weer over heuvelachtige wegen, dus flink vermoeiend.
Inmiddels moesten we van de ‘40' naar de ‘10' en hier hadden we een rare verbindingsweg voor nodig. We reden eerst nog een keer de Colorado River over en gelijk hierna was de staatsgrensnaar California. Normaal merk je hier niks van, behalve een bord langs de weg, maar nu was er voor het eerst een controllepost... Iedereen moest stoppen en er werd gevraagd waar je vandaan kwam en heenging. Geen probleem en gelukkig ook niemand voor ons, dus geen oponthoud. De verbindingsweg bleek door ‘the middle of nowhere' te gaan en we kwamen geen plaatsje tegen. Op de helft lag ‘Vidal Junction', dat was een kruising en daar bleek gelukkig wel een benzinestation te zitten. Er werd helaas pas aangegeven dat het 45 mile zou duren voor er een kwamtoen we al op de kleine weg zaten. En op de snelweg ervoor bleek de laatste dicht te zijn... Goede business voor deze dame, want de benzine was bijna een $ duurder per gallon! Niet vol tanken dus en weer verder. Onze Miep wilde ons nog een heel lang stuk over zulke 2 baanswegen laten rijden, maar wij hadden het wel gezien en wilde zo snel mogenlijk naar de snelweg. Ook om inmiddels een broodje op te zoeken. Deze weg ging lekker vlot en we kwamen al snel in de buurt bij onze volgende bestemming: Palm Springs.
Voor Palm Springs stuurt Miep ons al vroeg van de snelweg, nu hebben we wel gelijk een deel van het leuke plaatsje gezien!
Ons hotel het Best Western Las Brisas blijkt gelukkig weer een ontzettend leuk hotel te zijn! De ligging is vlak achter het ‘centrum' wat uit een lange straat met boutique shops en restaurants bestaat. Het hotel is helemaal in Spaanse stijl, alles met bogen en een binnenplaats met fontijnen. Erwas ook een zwembad bij waar mensen laat in de middag nog in zwommen en er staan overal leuke tafels en stoelen in de binnenplaats. Het hotel blijkt recent te zijn gerenoveerd en dat is ook aan de mooie ruime kamers te zien. De tuin ziet er ook schitterend uit met veel groen en overal bourgonvillea. Die blaadjes hoeven we gelukkig niet zelf op te vegen
De volgende ochtend een stuk in de leuke winkelstraat achter het hotel gewandeld, ontbeten en na het uitchecken nog wat van Palm Springs bekeken. Hier een stuk verderop in het volgende plaatsje een leuke Starbucks ontdekt en daar lekker een uurtje op lekkere stoelen buiten gezeten. Elke Starbucks heeft hier gratis Wifi, dus gewoon de laptop even meegenomen
Hierna de snelweg op waar er steeds meer donkere wolken aankwamen en en we ook regen kregen. Na een rit van zo'n 2,5 uur kwamen we in San Diego aan. Hier waren we weer heel erg blij met onze Miep en vroegen ons echt af hoe we dat vroeger zonder deden.... We reden zo naar ons hotel toe, Homesuites wat een onderdeel van Hilton is. De ligging is leuk aan water en blijkt vroeger militair gebied geweest te zijn. Nu is er nog steeds een Naval Base aan de overkant en het hotel zit ook vol met Navy personeel. Het is een suite hotel, dus we hebben een aparte slaapkamer en eindelijk weer een woonkamer met een bank, en zelfs een keukentje met een koelkast en vaatwasser. Waar ik vooral blij mee ben is de grote laundry room. Daar heb ik gelijk even een kijkje genomen en die blijkt 4 sets met was en droogmachines te hebben.
Maar we hadden geen tijd te verliezen. Kerst valt vroeg bij ons dit jaar
Na 2 weken wikken en wegen hadden we toch eindelijk besloten dat ons kerstkado aan elkaar een Ipad zou worden. Dus de apple store opgezocht op de pc en het adres in de Miep gezet. We zijn al in verschillende Apple stores gaan kijken en hier troffen we weer een hele aardige dame die ons gelijk veel van het nieuwe speeltje heeft uitgelegd. Daarna natuurlijk snel wat eten en terug naar het hotel om er mee te spelen...
Dag 15 en 16 Rit naar, en bezoek aan de de Grand Canyon
Zaterdag was één van onze langste reisdagen en de wekker ging dan ook al om 6.15 am. Zoals ik al dacht bleek het schitterend te zijn om de zon op te zien komen met de rode bergen op de achtergrond! Er zat weer een goed ontbijt bij en daarna snel de weg op. Hier bleken we achter een groep motorrijders te zitten die erg onregelmatig reden. De weg was vol bochten en heuvels en dan is het met zo'n zware wagen erg vervelend om daar achter te zitten, vooral ook omdat we zo'n lange dag voor de boeg hadden. We waren inmiddels 50 km verder toen we ze allemaal voorbij waren!
Via verschillende wegen en een erg mooie route tussen de rode rotsen kwamen we zo'n 3,5 uur later aan in onze tussenstop in Monument Valley. Dit is een natuurpark maar onder beheer van de Navajo Tribe (Indianen) Hier moesten we ook 5$ entree pp betalen, maar we zijn toch even gaan kijken. Dit is namelijk het decor geweest van vele western films, met de bekendste acteur natuurlijk John Wayne! Je kan hier off- road een stuk door de rode woestijn rijden om de typische rotsen van dichtbij te bekijken.
Eigenlijk hadden we hier in de buurt een overnachting willen hebben, zodat we hier langer konden blijven, maar alle hotels zaten al vol (vonden we toen we het gezien hadden niet zo erg, want hier was behalve het hotel helemaal niks bij). Wij hadden dus helaas geen tijd voor deze rit en zijn het visitors center ingegaan. Hier was een restaurantje, maar we vonden het niks voor lunch en een erg dure shop. Toen we het daar binnen allemaal bekeken hadden zijn we weer verder gereden.
Het voordeel was nu dat we gelijk de staat Utah uitreden en Arizona weer inreden. Hier was het een uur vroeger, dus we hadden ons uur weer terug en dat kwam goed uit op deze lange reisdag!
Het volgende deel van onze reis was over een beetje saaie weg. Ik kan nooit zomaar ergens slapen, behalve in de auto, dan heb ik altijd slaap
Ook hier konden we weer met onze jaarpas naar binnen en bleek volgens de map die we bij de ingang kregen dat we eerst langs het visitors center zouden rijden. We hebben bewondering voor alle ‘rangers' die ons in alle visitors centers te woord hebben gestaan! Ze zijn allemaal even aardig en geduldig en ook nu kregen we weer perfecte informatie om onze tijd zo goed mogenlijk te benutten.
Ondanks de erg lange rit was het pas 3pm, en volgens de map zouden we op weg naar het plaatsje Tusayan waar ons hotel was, langs vele mooie uitzicht punten komen. Deze stops hebben we gelijk bezocht, aangezien we hier niet meer langs zouden komen. Hier maakte we nog een praatje met iemand van een hele grote groep (44) Harley rijders. Ze bleken uit Engeland te komen en de motoren hier gehuurd te hebben. Hij vertelde wel dat alles lang duurde met zo'n grote groep, iedereen staat gelijk bij de ingang en bij het tankstation...
Het plaatsje Tusayan waar ons hotel zat bestond alleen uit hotels, shops, restaurants en een Imax Theater voor de bezoekers van de Grand Canyon. Oh ja, en een klein vliegveld waar je oa met een helicopter of een klein vliegtuigje een tour over de Grand Canyon kan maken.
Ook hier was het weer even zoeken naar ons hotel, want op de papieren stond ‘Red Feather Hotel' en we zagen alleen maar de ‘Red Feather lodge'. En aangezien ik bij het boeken uit 2 kon kiezen, een motel of hotel, en we het hotel hadden gekozen, kwamen we er even niet uit. Maar bij de Lodge bleken we goed te zitten. Onze kamer zag er weer erg goed uit, geen ontbijt, maar wel internet erbij. Later een wandeling gemaakt door de straat daar en toen bleek het motel erachter te liggen. Hier zagen we dat alle Harley rijders daar zaten en flink buiten stonden te pimpelen, dus blij dat we daar niet zaten! Het Imax theater zat aan het eind van de straat en toen we er aan kwamen zou er 10 minuten later een voorstelling zijn. Dat hebben we maar eerst gedaan. Die was erg leuk en mooi om te zien. Hierin werd de historie en de 'ontdekking' van de Grand Canyons verteld. Natuurlijk zaten de Indianen hier het eerst en werd er ergens in 1500 voor het eerst een deel ontdekt door een Spaanse ontdekkingsreiziger. In de 18e eeuw werd de Grand Canyon en de Colorado River die erdoor stroomt pas ontdekt door de Amerikanen zelf. De gehele lengte van de Canyons is 220 mile, maar omdat het een plateau is en je er eigenlijk van bovenaf over de rand kijkt, was hetin die tijd moeilijk te zien.
In het plaatsje zagen we ook een Mc zitten en we konden niet meer herinneren wanneer we voor het laatst een Big Mac ophadden, dus dat was wel weer lekker...
Ook op zondag ochtend ging de wekker weer om 6.15 am (het lijkt bijna geen vakantie!), maar voor vanmorgen stond er een hike in de Canyon in op het programma.
We moesten met de auto weer naar de ingang van het park en binnen 10 minuten waren we in 'the village' van de Grand Canyon. Hier hebben we de auto bij een lodge geparkeerd en zijn we naar het begin van onze hike route gelopen.
Bij alle hikes begin je boven aan de rim en is het eerste deel bergafwaards. Deze zelfde weg moet je ook weer op en ze vertelde dat dat 2x zolang zou duren. We hadden al gelezen over de mooie route van het ‘Bright Angel Trail' en besloten die te doen. Deze bestaat uit 3 delen die ‘eindigen' bij een hut (met toiletten erbij!) We hadden verwacht dat het op zondag drukker zou zijn, maar dat viel gelukkig mee. Gelukkig, want de paden bleken niet overal even breed te zijn, maar het ging vlot en we waren na 50 minuten bij de eerste hut. Hier nog wel een stukje verder gelopen naar een plateau waar we mooie foto's konden maken. Toch besloten om terug te gaan want volgens de voorspelling zou dat een kleine 2 uur zijn. Maar het ging gestaag en we vonden het een stuk makkelijkerdan de hike in Yosemite. Na 55 minuten waren we weer boven. Eigenlijk een uur eerder als dat we gedacht hadden. Ondanks de korte praatjes die we met iedereen gemaakt hebben, want ja, in Amerika praat iedereen met elkaar! Maar later op de dag zou blijken dat we mazzel hadden want in de middag stond een rit met de shuttle bus op het programma. We hadden voor de mooi ‘rode route' gekozen naar het Hermit Rest house. Deze busroute rijd helemaal langs de rim (rand) van de Canyon en bij 9 stops kan je eruit om te kijken. De bussen reden om de 10 minuten en zaten goed vol. Langs de rim is ook een wandelroute van zo'n 11 mile. Ons plan was om naar het eind te gaan met de bus, daar rondkijken en met de bus weer een stuk terug. Naar het eind was zo'n 40 minuten en volgens plan weer terug gegaan met de bus naar de Mojave stop (op de heenweg hoorde we dat de bus heen 9x stopte en terug maar 3x, daar hadden we niks over gelezen, maar het kwam toch goed uit met ons plan) Inmiddels uitgestapt en op weg gegaan om de ruim 5km terug te lopen. Maar helaas zagen we in de verte wel erg donkere wolken aan komen en ook onweersflitsen. We hebben wel een deel gelopen maar bij de laatste busstop kwam de regen en omweer wel erg dichtbij en er was nergens plek om te schuilen. ‘Natuurlijk' hadden we geen regenjas of paraplu bij ons dus toch maar besloten om op de bus te wachten. De eerste druppels vielen al en je zag de regen zo over de canyons naar ons toe komen, wel een erg indrukwekkend gezicht! Toen we eindelijk in de bus zaten bleek dat de bussen tijdelijk alleen maar reden om mensen terug te brengen, dat was wel erg goed geregeld. Maar we hoorden dat het vaak zo gaat ‘s middags, dus ze zullen er wel aan gewend zijn. Weer bij de village aangekomen bleek dat de ergste donkere wolken met de regen en omweer van ons af waren gedreven de canyons in en zijn wij met de auto de rest van de village gaan bekijken. Hier waren nog 2 andere visitors centers met bookstore en div souvenirshops. Ook zijn er verschillende overnachtingsmogenlijkheden, maar die moet je al erg ver van te voren boeken en zijn natuurlijk een stuk duurder omdat ze in het park zelf liggen. We zijn ook nog naar een Plaza gereden waar nog restaurants en shops waren. Maar eigenlijk zijn in alle shops dezelfde dingen, maar we hebben er weer een koelkastmagneet bij. Onderhand moeten we straks op zoek naar een nog grotere koelkast
Maar toen vielen de druppels wel en zijn we terug naar Tusayan gereden. Ik had nog graag gebleven om naar de zonsondergang te kijken, die schitterend moet zijn boven de Canyons, maar met zulk weer is daar ook niks aan.
Dus hadden we voor het eerst sinds lange tijd weer een en rustig avondje. Ook voor morgen staat er weer een lange reisdag op het programma, omdat we ook hier het reisschema wat omgegooid hebben. Nu maar eens geen lange film kijken of lang internetten en op tijd naar bed!